هر کسی شاید یه آهنگ داشته باشه که مدت هاست نمی تونه اون رو گوش بده!
یه آهنگ که گذشته رو واست تداعی می کنه و دلت نمی آد اون رو پاک کنی، میذاری اون گوشه کنارها بمونه، گاهی آهنگ ها لبریز از خاطره میشن و حرمت پیدا می کنن.
مثل بعضی از آدم ها، درسته که شاید دیگه نتونی اون ها رو ببینی و باهاشون حرف بزنی، اما از زندگیت پاک نمیشن، چون فراموش شدنی نیستن، اون ها همیشه یه جای امن گوشه ی دلت دارن.
قهوه سرد آقای نویسنده
روزبه معین
تمام روزهای گذشته ،
لابلای لحظه های در هم پیچیده ی خسته کننده ی نفس گیر ،
با خودم تکرار میکردم ؛ عادت میکنی.
چه فرقی میکند کجا باشی وقتی سهم تو همه جا دوریست.
چه فرقی میکند ?
اینجا یا جای دیگر ،فقط یک اسم متفاوت خواهد بود.
آسمان همان آسمان و زمین هم همان.
عادت میکنی به نبودن در شب هایی که میگذرند و عبور از روزها ، یکی بعد از دیگری.
زمان زیادی نگذشته اما به اندازه کشداری یک تابستان داغ مرا در خود تبخیر کرده و می خواهد پوستم را از درون پاره کند .
من عادت نکردم ،
و این که میبینی روی صورتم نشسته ،
لبخند نه ، که مدارا با دوست داشتنی ست که هرگز تمام نمی شود.
