نرو

وقتی دلت جایی گیر می کند ، می ماند 

و خودت ناچار به رفتن می شوی ...

دنیا گاهی آن روی لعنتی اش را می‌کوبد توی صورت آدم ، 

لامروت

 

باید از رو ببریمش. 

صد دانه یاقوت

میدانم ؛

هنوز خرداد است.

 

انارها ، 

تازه گل کرده اند روی شاخه ها .

پاییز که بیاید آنها هم می رسند. 

با انار دلی که بی موقع ترک خورده

 چه کنم ?

خط آخر

نقطه ، سر خط !

همیشه این جمله مرا به یاد کلاس اول دبستان می اندازد. 

هر بار توی فضای کلاس با صدای خانم ایستاده جان می شنیدمش ،

 میدانستم تا پایان دیکته فقط چند سطر دیگر باقی مانده. 

دو سه سطر ، نهایتا پنج سطر. 

میدانستم زود تمام میشود و می‌نشینیم به نقاشی کشیدن تا املاء هایمان تصحیح شود. 

لذت بخش تر از آن ، زمانی بود که هنوز خیال میکردیم یک خط دیگر باقی مانده ؛

اما معلم جان لبخندی میزد و می گفت : نقطه پایان !

گمت نکنم

وقتی چیزی گم میکنم دو جور ناراحتی میاد سراغم. 

اول این که دیگه ندارمش. 

دوم این که حالا دست کی افتاده ?

خیلی فرق میکنه دست چه کسی افتاده باشه ، خیلی .

اولین پست در کانال خانوم پاف !

برای من که همیشه دوست دارم دوست داشتنی هایم دم دستم ، 

ور دلم ، جلوی چشمم باشند ،  

آنجا میشود یک دوست داشتنی دم دست ، اما نه دم دستی ! 

همینطور که گاهی توضیح میدهم ؛ 

 پایه ها را سر جای خودشان ، به تعداد ، طبق نقشه ، با رنگ جدید ببافید و ... 

باید جایی باشد که بیایم و بنویسم : 

من هنوز نوشتن را دوست دارم. 

پ ن 

گاهی در تلگرام هم جمله ای می نویسم 

@

MrsPugh

سرمست شد نگارم

انقدر  خوب نبودی که عطر ریحان را فقط بخاطر اینکه تو دوستش داری ، از لیست دوست داشتنی هایم خارج  کردم. 

انقدر خوب نبودی که قبل از عطر ریحان ، اسم خودت را از این لیست خط زدم. 

کمی خوب باش ، کمی خوب تر. 

آسمان به زمین نمی آید اما شاید من بتوانم گاهی صبح های زود ، یک دسته سبزی خوردن تازه بخرمم و باز  از عطر ریحان سرمست شوم.....

پ ن 

ننوشتن آدم را تا مرز خفگی می برد.