خط آخر

نقطه ، سر خط !

همیشه این جمله مرا به یاد کلاس اول دبستان می اندازد. 

هر بار توی فضای کلاس با صدای خانم ایستاده جان می شنیدمش ،

 میدانستم تا پایان دیکته فقط چند سطر دیگر باقی مانده. 

دو سه سطر ، نهایتا پنج سطر. 

میدانستم زود تمام میشود و می‌نشینیم به نقاشی کشیدن تا املاء هایمان تصحیح شود. 

لذت بخش تر از آن ، زمانی بود که هنوز خیال میکردیم یک خط دیگر باقی مانده ؛

اما معلم جان لبخندی میزد و می گفت : نقطه پایان !