مدارا

تمام روزهای گذشته ،

لابلای لحظه های در هم پیچیده ی خسته کننده ی نفس گیر ،

با خودم تکرار میکردم ؛ عادت میکنی.

چه فرقی میکند کجا باشی وقتی سهم تو همه جا دوریست.

چه فرقی میکند ?

 اینجا یا جای دیگر ،فقط یک اسم متفاوت خواهد بود.

آسمان همان آسمان و زمین هم همان.

عادت میکنی به نبودن در شب هایی که میگذرند و عبور از روزها ، یکی بعد از دیگری.

زمان زیادی نگذشته اما به اندازه کشداری یک تابستان داغ مرا در خود تبخیر کرده و می خواهد پوستم را از درون پاره کند .

من عادت نکردم ،

و این که میبینی روی صورتم نشسته ،

لبخند نه ، که مدارا با دوست داشتنی ست که هرگز تمام نمی شود.