باید سکوت را تمرین کنم

اینجا دیگه صرفا یک دفترچه ی خاطرات شخصی ست. 

از همراهی تون تا این لحظه سپاسگزارم.

 

عشق است ، اردیبهشت دل انگیز یاد تو

عشق ینی بشینی با انگشت داغون یه موتیف اسپیرال بزرگ ببافی ، حال انگشتت بدتر بشه اما حال خودت بهتر تر !

پ ن 

اردیبهشته 

اردی بهشششششششششششششششت  دل انگیز 

ماتیلدا

خانوم پاف عزیز 

هدفون لعنتی ات را پرت کن توی تاریکی

گوش هایت را با دو دستت بگیر 

چشمهایت را ببند 

بغضت را محکم بده پایین 

تا تو باشی 

هیچ آهنگی را با هیچ خاطره ای شریک نشوی 

مهاجر

ترک های عمیق دیوار خانه ی قدیمی بی بی را یادم هست. 

مامن  پرستوهای کوچک بی لانه شده بود. 

تو از کدام تند باد برگشتی ? 

که میان شکاف قلب من آشیان کردی ? 

پرستوی کوچک من ....

کافیه چشماتو ببندی

وقتی نمیتونی کسی  که دوست داری ببوسی  رو  در کنارت داشته باشی ،

کافیه چشماتو ببندی و قلبش رو بوسه باران کنی.

شرح حال به کسی بدهکار نیستم

والا به سن و سال و حال و هوای من نمیخوره این جور پست گذاشتن ، 

اما به قول دوستمون رضا ، 

آدم یه جاهایی رو مجبوره :) 

کامنت خصوصی شما نشانه شخصیت شماست ! 

روز خوب

میبینی ?

چند جمله ی کوتاه ،

یک لحن محبت آمیز ،

یک ، دوستت دارم ،

یک ، دلتنگتم ،

یک ، کمی بیشتر باش ، 

میتونه حال آدمو

 از بد به خوب ،

و از خوب به خوبتر 

تبدیل کنه  :)

هنوز هم مرا دوست داری ?

چند روز است جلوی دلم ایستاده ام 

که نخواهدت .

نشد ،

دلم میخواهدت 

بابا ...